Hallo allemaal,

Het is alweer even geleden dat ik een verhaal heb geschreven op mijn weblog. Vandaar dat ik nu even tijd vrij maak (de tijd gaat hier heel erg snel!)om jullie op de hoogte te brengen van de hoogtepunten. Terwijl de meeste mensen in Nederland carnaval aan het vieren waren, lag ik op een jeep en werd in rondgereden in een prachtig natuurgebied. Met mijn haren door de wind genoot ik van het uitzicht en van de giraffen die we onderweg tegen kwamen.
Jullie snappen natuurlijk wel dat ik het niet erg vond om carnaval te missen dit jaar.
Ik heb het wel gevierd in Afrika, maar daar kom ik later op terug!

Met studenten uit andere huizen, en mijn eigen huisgenoten gingen we vorig weekend op cheetahweekend van vrijdag t/m zondag bij hetModgaji project in the midlle of nowhere waar niemand bereik had en ook geen winkels waren!Modgaji is een rehabilitatieproject voor cheetah’s, de beesten zijn met de fles groot gebracht en moeten leren jagen om vervolgens weer in de natuur uitgezet te kunnen worden. Het gebied is niet toegankelijk voor toeristen, maar alleen voor vrijwilligers/studenten die naar Afrika komen om te helpen.
Iedereen genoot ervan dat we dus de enige groep in het gebied waren.
Zaterdag zouden we om 6 uur met iemand die er werktte gaan jagen met de cheetah's.
Terwijl iedereen netjes om 6 uur zat te wachtten, kwam diegene die er werktte pas rond 6:45 om met ons op pad te gaan. Want we zijn nog steeds in Afrika, en daar let niemand op de tijd! Wat ik op zich helemaal niet erg vind, omdat ik zelf ook een klein probleem heb om ergens op tijd te zijn.
We liepen in een rij en moesten de instructies opvolgen van Eric, terwijl de 2 cheetah's met ons mee wandelden en op een gegeven moment op zoek naar hun prooi gingen.
Na ongeveer een uur wandelen was het zover, we moesten bukken omdat we anders de dieren bang konden maken en later mochten we gaan staan om te kijken. De cheetah's hadden een jonge springbok aangevallen, wat wij op een afstand konden zien. De moeder van de jonge cheetah heeft het dier kunnen redden, waardoor de cheetah's geen prooi hadden. De cheetah's waren super moe van de jacht, en wij konden zo gebruik maken van het kodakmomentje:) Ook al hadden de cheetah's niets gevangen, het was zo'n bijzondere ervaring. Na het kodakmomentje hebben we nog een paar uur gewandeld, tijdens deze uren hadden de cheetah's niks gevonden. Ik ben 1 keer uitgegleden, de wandeling was niet geschikt op sneakers. Op een blauwe plek na was het een super mooie wandeling. We kregen zondag nog een keer de kans om te jagen met de cheetah's maar helaas ging dat door omstandigheden niet door.

Het vrijwilligerswerk zit erop, ik heb weinig kunnen doen op verpleegkundig gebied.
Ik heb besloten om een paar dagen eerder te stoppen omdat ik heel weinig kan doen en ik dat zonde van me tijd vind. Ik heb een paar keer bloed mogen afnemen en kunnen prikken, maar daar zat ik dan ook echt op te wachten. Ik vind het erg jammer dat het vrijwilligerswerk zo is tegen gevallen.
De beschrijving wat ik in Nederland heb gelezen, klopt niet met de werkelijkheid.
In Nederland ben ik gewend om de hele dag door werk te hebben en ik heb vaak tijd tekort.
In Afrika was dat even wennen om te wachten op werk. Ondanks dat, heb ik wel van het leven kunnen proeven in de townships en zelfs bij iemand gegeten in de township. Ik durfde vanwege de slecht hygiene eigenlijk het niet op te eten, maar het staat heel onbeleefd om iets af te wijzen.
Ik heb het dus netjes opgegeten, en er gelukkig niet ziek van geworden!Wat het meest indruk heeft gemaakt is het dubbele leven in Afrika. Ik woon momenteel in een wijk met villa's om mij heen en een groot hek om het huis. De meest huizen hebben ook nog een zwembad, bij ons helaas niet! En wanneer ik naar Missionvale rij, zie ik een hele andere kant van Afrika. De mensen wonen in krotten/hutjes waar goede hygiene ver te vinden is, en mensen wachten de hele ochtend op een halve brood en een kopje poeder voor soep. Kinderen smeken mij om een slokje water. En bij de stoplichten staan mensen en soms kinderen te bedelen om eten en geld. Mijn eten gaf ik soms weg, want ik weet dat als ik thuis ben eten kan pakken wanneer ik wil! Ik heb afgelopen week ook een ziekenhuis bezocht samen met een stagaire en 2 stagaires uit Afrika. De 2 stagaires uit Afrika zijn voor ons uitgereden zodat we de weg wisten. Ze vertelden dat het erg onhygienisch is. Ik zag buiten 2 jongens lopen met een infuuszak (een lege) in hun nek. De infuuspalen kennen ze in dat ziekenhuis dus niet! We informeerden of we een rondleiding konden krijgen, dit ging niet heel gemakkelijk. Ze waren bang dat we een slecht artikel zouden schrijven over het ziekenhuis. Na een half uur wachtten, kregen we te horen dat we wel op afspraak een andere keer een rondleiding konden krijgen. Met een lieve glimlach en verteld te hebben dat ik volgende week Port Elizabeth ging verlaten, kregen we het toch voor elkaar een rondleiding te krijgen. We kregen de kinderafdeling te zien (inclusief i.c) en neonatologie.
Dit vond ik super interressant omdat dat mijn nieuwe afdeling in Nederland word waar ik ga werken.
Ik vond het er niet slecht uit zien voor een Afrikaans ziekenhuis. Wel apart dat ik de verpleegkundige zag eten en ze op dat moment niks uitvoerden. Misschien was het toeval, maar ik heb dat beeld vanuit de townships onthouden! We wilden ook graag een volwassen afdeling zien. Degene die de rondleiding gaf, vertelde dat er veel infecties zijn, en we konden er beter niet lopen. Ik twijfelde, maar besloot toch maar niet te kijken. Ondanks dat we eigenlijk geen rondleiding mochten krijgen, liep de vrouw ook nog met ons mee naar de auto omdat ze zeker wilde weten dat we veilig weg reden!

Gisteravond werd er carnaval gevierd in een ander studentenhuis, we waren uitgenodigd maar hadden er eigenlijk niet zoveel zin in! We zijn ten slotte in Afrika. Tijdens het shoppen kwamen we de andere huisgenoten tegen en hadden ons toch over gehaald! Gauw nog even wat dingen gekocht en een paar uur later was ik een hippie, met een paars glitterhoedje op mijn hoofd;) eerst wat gedronken in het andere studentenhuis, en vervolgens naar een kroeg gegaan waar het thema 'braziliaans carnaval' was. Wij als Nederlanders waren de enige die verkleed waren, maar dat kon de pret niet drukken!
Een mooi feestje gehad en een goed gevoel om toch nog iets aan carnaval gedaan te hebben!:)

Dit is dus mijn laatste weekend in Port Elizabeth, wat gaat de tijd snel, want ik zit hier nu bijna een maand. Maandagavond pak ik de nachtbus naar Kaapstad om daar een week te verblijven, ik heb daar heel veel zin in! Na die week reis ik met de bazbus (een bus voor backpackers) in 3 weken naar Johannesburg en stap ik ondertussen overal uit waar ik maar wil om leuke dingen te doen en nieuwe mensen te leren kennen. In Johannesburg komt William en gaan we samen nog 2 weken reizen.
Mooie dingen om naar uit te kijken!

Foto's lukken helaas nog niet, ik heb wel wat foto's op mijn facebook staan!

Liefs Else